موغ آببا = موغ بابا.

اگر ما آزربایجانی ها به قول مغرضان، "آذری" هستیم، پس باید به همان "موغ آببا"ها عروسک می گفتیم و خیال خود را راحت می کردیم. همانگونه که پارسیان می گویند که البته عروس عربی است و یک "ک" چسبانده اند تا به تمامی آنها عروسک بگویند. حال آنکه ترکان به آن بت مانندها، "موغ آببا" و عروسکی که از پارچه دوخته شود "گلین"، و به سایر انواع "قولچاق"، می گویند. فرق زبان قدرتمند را می بینید؟

 موغ ها یا همان مغان یک طایفه و حتی یک اولوس و ملتی بزرگ و مهم در آزربایجان بودند که امروزه منطقه ی وسیعی به نام آنها باقی مانده است که در دو طرف رود ارس امتداد دارد .

 تفاوت "موغ" ها باسایر طایفه ها دین آنها بوده. این گونه که از تاریخ بر می آید، این مردم اکثراً روحانی بوده اند، به طوری که بعد ها اصلا این واژه به روحانی ها اطلاق می شد. بزرگان و رهبران اتحادیه ی ماد که علیه مهاجمان هخامنشی تشکیل شد، از مغان بودند و مهمترین و بزرگترین مغ، که علیه داریوش قیام کرد، "قام آتا" بود