دین در میان ترکان باستان

دین در میان , ترکان , باستان ,

ترکان , باستان , به دین و کتاب دینی «نوم» می گفتند. آنان بزرگان دینی خود را «تویون» و کاهنان و ساحران را «قام» می نامیدند.

 واژه «شمن» نیز از همین واژه پدید آمده است. «شمنیسم» نام نوعی علم طب مربوط به دین و کهانت (فالگویی و غیب گویی) بود.

شمنیسم پیشتر در دورة توتمیسم نام یک دین بود. پس از دورة تویونیسم بصورت یک سحر در آمد. بدین ترتیب «شمنیسم» در حیات ترکان نه به عنوان یک نمود دینی، بلکه به عنوان یک نمود جادویی درآمد. اروپاییان به اشتباه همة ساختارهای دینی ترکان باستان را «شمنیسم» نامیده اند.  درست تر آن است که باید دین ترکان را پس از ورود به صحنة تاریخ بصورت «تویونیسم» یا «نوم» نامید.

ترکان باستان برای جادو واژه «یالوی» و «یات» را بکار می بردند.

 آنها سنگ جادو را «یادا داشی» می نامیدند.

ترکان ملت ها را از نظر دین به چهار دسته تقسیم می کردند: 1- ترک 2- تات 3- تاتار 4- تاپقاج.

✍️پرویز شاهمرسی