از ملمعات تركي- فارسي مولانا

از ملمعات تركي- فارسي مولانا

اشاره : حضرت مولانا اشعار بديع و زيباي زير را با آميختن زبان هاي فارسي و تركي خراسانی سروده و بدين‌ وسيله مهارت و استادي خود را در هر دو زبان به نمايش گذاشته است.

دانی که من به عالم یالقیز سنی سئور من

چون در بَرَم نیایی اندر غمت اؤلر من

من یار با وفایم بر من جفا قیلورسان

گر تو مرا نخواهی من خود سنی دیلر من

روی چو ماه داری من شاد دل از آنم

از آن شکر لبانت بیر اؤپکینگ دیلر من

تو همچو شیر مستی دانی قانیم ایچرسن

من چون سگان کویت دنبال تو گزر من

فرمای غمزه ات را تا خون من بریزد

ورنی سنینگ الینگدن من یارغی غا بارار من

هر دم به خشم گویی بارغیل منیم قاتیمدان

من روی سخت کرده نزدیک تو دورا رمن

روزی نشست خواهم یالقیز سنینگ یانیندا

هم سن چاخیر ایچرسن هم من قوپوز چالارمن

آن شب كه خفته باشي مست و خراب شاما،

نوشين لبت به دندان قې‌يې - قې‌يې دادار من،

روزی که من نبینم آن روی همچو ماهت

جانا نشان کویت از هرکسی سورار من

"ماهی چو شمس تبریز غیبت نمود" گفتند؛

از دیگری بپرسید من سویله رم آرار من

سوز لوک :

یالقیز= تک تنها  

اؤلر من = میمیرم

جفا قیلورسان = ظلم میکنی 

دیلر من= آرزو می کنم می خواهم

اؤپمک (اوپکینگ) = بوسه  

گزر من = می گردم

چاخیر (چاقیر)= شراب

قوپوز = ساز

سورارمن = می پرسم

سویله رم = می گویم 

آرارمن = می جویم

قاتیندا (یانیندا) = حضور

 يارغې = محكمه

مبع : مکتب مولویه، دکتر صدیق